Niet ingelogd

Inloggen Nieuw account

By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://www.ultrasarnhem.nl/

Verslag: Vitesse - FC Utrecht

d.d. 10 november 2018: Vitesse – Utrecht

Ah, lekker mensen, weer 'ns eens zaterdagavondwedstrijd.

In het stadion tref ik Bea en we beginnen met onze voorbeschouwing. Nee, Utrecht is niet makkelijk, ja, toch hebben we kansen, aansluiting houden bij de subtop is van het grootste belang, het is een soort 6-punten wedstrijd, Dessers heeft nog steeds prachtige ogen …..

Vitesse is nog niet eens begonnen, maar Bea en ik zijn al helemaal op stoom!

De arbitrage ligt vanavond in handen van Makkelie, hij fluit en om 19.45 uur gaat het allemaal gebeuren. Tenminste, dat dacht je.

Nou … kom op jongens … begin dan! Het startsein is toch luid en duidelijk gegeven, maar zowel onze mannen als die van Utrecht zijn nog niet helemaal wakker of zo. Er gebeurt nl. bijzonder weinig op het veld.

De bal wordt zonder enige vorm van enthousiasme of inspiratie een beetje suf heen-en-weer getikt. Iedereen sjokt er doelloos achteraan om vervolgens tot de conclusie te komen dat een ander de bal reeds een ongedefinieerde knal heeft gegeven richting een onbekende bestemming.

Er wordt in een irritant laag tempo gespeeld, er worden ongeveer 0 kansen gecreëerd, beide ploegen spelen enorm defensief en ik denk dat hiermee de eerste helft wel is samengevat. OMG! Wat slaapverwekkend saai en oervervelend om naar te kijken!

Bea en ik ergeren ons dood aan het vertoonde spel. Goddank heeft Bea vanmiddag een nieuwe 'tregging' gekocht; korte toelichting voor de heren: dat is een soort strakke broek, maar geen legging want dat is zóóóóóó 2012! En die tregging kun je dus heel leuk combineren met een wijde blouse of lange trui. Beeldschoon!

Gelukkig kunnen we ons daarover druk maken, want over de wedstrijd hoeven we dat niet te doen. Die is nog niet eens bijna spannend, tjezus!

Het hoogtepunt van de 1e helft vond plaats in de 5e minuut. Eén minuut lang wordt luid geapplaudisseerd voor mister Vitesse, Theo Bos, onze enige nummer 4. Alle supporters staan op en staan stil bij zijn overlijden in 2013 aan alvleesklierkanker.

Een mooi en hartverwarmend gebaar, dat hopelijk ook andere mensen die lijden aan welke vorm van kanker dan ook, of daarmee te maken hebben, een hart onder de riem kan steken.

En dan de tweede helft.

Waar het in de eerste helft maar bleef sappelen, brandt de wedstrijd in de tweede helft onmiddellijk los. Utrecht start aanvallend en onze jongens jagen fanatiek op de bal. Er wordt door beide partijen lekker gecombineerd en de bezieling lijkt terug.

Dit heeft onmiddellijk zijn weerslag op alle V-supporters, die als één man achter de mooiste club van Nederland gaan staan.

Als de wedstrijd een uurtje oud is, wordt er over links bij Vitesse een aanval opgebouwd. Foor neemt de bal aan en tikt 'm richting Beerens die in het strafschopgebied staat. Via een hééééérlijk hakje van Roy komt de bal voor de voeten van Linssen.

Dit is de eerste echt goede mogelijkheid voor onze mannen. Ik voel mijn hartslag weer oplopen en mijn spieren verkrampen. Kom op Bryan, je was afgelopen weken al een paar keer zo dichtbij, nu moet 't gewoon lukken!

Linssen schiet niet al te hard richting het doel van Utrecht, maar …. wel precies hard genoeg! De bal rolt zomaar rechtsonder tegen het netje en laat Jensen kansloos achter.

Jáááááá hoor! Bryan Linssen doet 't weer! Super! Hij scoort! 1-0 voor onze mannen.

Bea en ik schieten hysterisch overeind en vliegen elkaar in de armen. Oh men, wat is dit geweldig; voor Vitesse en haar supporters in het algemeen en voor Bryan Linssen in het bijzonder! We zingen en springen en schreeuwen Bryan complimenten toe dat ie echt wel goed is en dat ie heus nog wel kan scoren en dat ie nog steeds een topper is.

Na deze adrenalinestoot wordt de wedstrijd vervolgd en Vitesse gaat steeds beter spelen. Het vertrouwen is terug bij onze jongens en de wil om te winnen ook. Ze werken hard, vechten om de bal en willen elk duel winnen. Kijk, dit zijn de momenten waarop je geel-swèrte hert bijna ontploft omdat ie bol staat van
trots.

En onze jongens gaan door.

Odegaard wordt niet veel later onderuit gehaald door Gavory (U) vlak buiten het strafschopgebied van Utrecht. Makkelie besluit dat het een vrije trap is. Helemaal goed! Odegaard besluit dat hij 'm gaat nemen.

Bea en ik wiebelen nerveus op onze stoeltjes. Je voelt dat er een bepaalde opwinding rondwaart in het Gelredome, je voelt gewoon dat er nu meer te halen is.

Zenuwachtig kijken we toe hoe Odegaard de bal nauwkeurig neerlegt op een goedgekozen stukje gras. We zien hoe hij zorgvuldig een paar passen achteruit zet en zich voorbereidt op de te nemen vrije trap. Zijn gezicht staat strak van de spanning, die van ons ook!

Hij neemt een aanloopje … schiet met een mooie boog over het muurtje … en … hij zit 'r in!
Rechtsboven, loepzuiver! Wat een prachtige goal van Martin Odegaard! 2-0.

Bea en ik worden waanzinnig van geluk en Noord en het Gelredome ontploffen van pure blijdschap. Dit is zo fijn, mensen! Dit geeft zo'n goed gevoel! Dit cadeautje gunnen we Vitesse en onszelf natuurlijk ook.

Maar Bea en ik zijn natuurlijk wel realistisch en waarschuwen elkaar, en iedereen die het wil horen, dat we moeten blijven oppassen. We zijn er nog niet!

En Utrecht blijft gevaarlijk en zet onze mannen stevig onder druk. Zo'n kwartier voor tijd krijgen wij al een waarschuwing. Utrecht schiet eerst keihard tegen de paal en in de rebound redt Eduardo fantastisch. Godmoedermaria! Het hart klopt ons in de keel en we schrikken ons helemaal te pletter!

Maar tijd om te herstellen is er niet. De volgende aanval van Utrecht dient zich al weer aan en er is volop paniek in ons penaltygebied. Görtler (U) krijgt de bal voor zijn voeten en hij haalt uit; door Dessers (U) verandert de bal iets van richting waardoor Eduardo kansloos is. Godnondeju! Utrecht scoort, 2-1!

Teleurgesteld en verslagen val ik terug in mijn stoeltje. Ik kijk f naar Bea en zij heeft haar hoofd achter haar boekje verborgen. Oh men, wat een teringzooi, wat een tegenvaller, wat een kater!

En we moeten nog ruim 10 minuten en met blessuretijd erbij vast nog wel een kwartier. De spanning is nauwelijks nog te harden. Het hart klopt me in de keel, de stress giert door mijn lichaam, ik ga staan en maar weer zitten omdat ik het ook niet meer weet, ik check mijn telefoon op kansloze berichtjes omdat ik haast niet meer durf te kijken op het veld.

Utrecht creëert nog een aantal heel goede mogelijkheden. Bea duikt weg achter mijn rug; de stress wordt ook haar te veel. Eduardo keept fabuleus! Het is ongelooflijk meeslepend!

Het eindsignaal klinkt als een bevrijding. Onze jongens hebben stand gehouden (en Bea en ik ook). Onze helden hebben gevochten als leeuwen en op basis van de tweede helft kun je echt wel zeggen dat ze verdiend gewonnen hebben.

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!
X Nancy

PS:
En dan nog f dit.

Halverwege de tweede helft wordt Darfalou in het Utrechtse strafschopgebied onderuit gehaald. Hij blijft liggen, heeft zo te zien behoorlijk veel pijn, maar het spel gaat gewoon door. De bal wordt daarna uitgetrapt door Vitesse zodat een blessurebehandeling kan plaatsvinden. Oké, so far so good!

Als het spel wordt hervat, weigert Utrecht de bal aan onze jongens terug te geven. Godogodogodogod, wat armentierig, wat sneu! Het is geen verplichting, nee dat is waar, maar het is wel een soort ongeschreven wet, een soort gentlemens-agreement.

Ik stel voor dat we Utrecht voor deze actie nomineren voor de onsportiviteitsprijs van de week! 

 

Reacties

Reageer hieronder!
Gast
vrijdag 29 maart 2024

Laatste reacties

RIP Richard Wien
15 maart 2024
RIP Maat! Gone but never forgotten
RIP Richard Wien
15 maart 2024
Mooie tijden beleefd helaas mocht ook jij niet oud word...
RIP Richard Wien
15 maart 2024
Weer een echte!
RIP Richard Wien
15 maart 2024
Sterkte allemaal
Donaties worden gebruikt voor
webhosting & ontwikkeling!

Partner banner

Laatste aanmeldingen

Online stats

9 Leden
29 Bezoekers