Nancy op Noordd.d. 8 december 2019: Vitesse – Feyenoord en de VAR

"Oosting … huh … wie???"

Bea appt me het nieuwtje van onze nieuwe interim-trainer op mijn werk en ik flikker zowat van mijn stoel. Collega's kijken me een tikkie onderzoekend aan en vragen of het nog wel goed gaat met mij.

Voor mij was het gewoon een zekerheidje: Edward Sturing voor de groep zetten. Hij heeft een berg aan ervaring en hij brengt rust, regelmaat en discipline.

Dit gecombineerd met de héééérlijke wetenschap dat hij een echte Vitesse-man is, (en onze jongens al meer dan eens na een inzinking tot grote hoogte bracht) geeft mij weer hoop en vertrouwen voor de toekomst van de mooiste club van Nederland.

Nou … NOT! Edje dacht daar dus f heel anders over! Hij ziet het niet zitten om opnieuw als tussenpaus te fungeren en wederom de puinhopen van zijn voorganger op te ruimen.

Tja, en daar zit je dan toch wel mee als rasechte Vitesse-supporter.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en ben ik van de ergste schok bekomen.

Uit de grond van mijn geel-swèrte-Vitesse-hert wens ik Joseph Oosting heel veel succes toe. Ik hoop ontzettend dat hij onze mannen uit de sportieve smurrie kan trekken en dat defensief voetbal, lange nutteloze ballen naar veure, wanhoop en vertwijfeling bij de supporters in het algemeen en bij onze boys in 't bijzonder, binnenkort tot het verleden behoren.

Op het moment dat ik tussen Bea en de buurman plaatsneem in het flink gevulde Gelredome, ontploft het vuurwerk. "Hebben we in elk geval spektakel gehad vanmiddag", zegt de buurman.

Pol van Boekel heeft de leiding in Ernem en als hij fluit kunnen we beginnen.

Onze Vitesse-boys starten in elk geval moedig en zetten meteen druk naar voren. Ah, da's voor de verandering fijn mensen!

Na 10 minuten voetballen maken onze jongens zich flink druk in het strafschopgebied van Feyenoord en Bea en ik doen heftig mee op Noord. We zien dat Matavz op de rand van het penaltygebied staat en ineens schiet richting Marsman (keeper F).

Onmiddellijk stokt de adem me in keel. Bea grijpt mijn arm vast en samen gillen we het uit van spanning.

Marsman wil de bal natuurlijk blokken of zo, maar Bazoer staat hem daarbij hinderlijk in de weg. Dus wat doet Marsman: hij geeft Bazoer een forse douw en Riechedly struikelt en valt op het gras.

Ja, tjezus, man, penalty natuurlijk! Geen twijfel over mogelijk! Je moet echt scheel zijn of blind om dit niet te zien. Ik adviseer Van Boekel om maar 'ns een afspraak te maken bij Pearl of Specsavers of zo, want pas na ingrijpen van de VAR legt hij de bal op de stip.

Matavz maakt zich gereed voor de pingel. De spanningen gieren door mijn lijf want ik wil zo graag dat we op voorsprong komen.

Tim concentreert zich en neemt vervolgens een aanloopje. Hij schiet en … gvd … recht door het midden … en Marsman houdt 'm tegen!

Ah nee hè! KAK … KAK … duizend x KAK! Hoe is toch in godsvredesnaam mogelijk dat zo'n uitgelezen mogelijkheid om op voorsprong te komen zo vakkundig om zeep geholpen wordt?

Gefrustreerd en gedesillusioneerd wil ik weer gaan zitten, maar dan opeens opnieuw tumult. Vragend kijk ik naar de buurman. Hij zegt dat, volgens de scheids, Marsman te vroeg van de lijn gekomen is.

Oh! Ik knik weliswaar begripvol, maar ik heb eigenlijk geen idee waar het over gaat. Ik heb niks raars gezien. Bea en ik kijken elkaar wel f hoop- en verwachtingsvol aan. Wordt de strafschop opnieuw genomen dan?

Echter, even later blijkt dat er volgens de VAR toch niks aan de hand is! Geen nieuwe penalty! Aaaaarrrrgggghh … ik word hier dus echt kotsmisselijk van!

Trillend van alle opwinding en commotie gaan we maar weer zitten. Bea knettert nog na vanwege de gemiste strafschop en Matavz moet het hierbij zwaar ontgelden.

De wedstrijd gaat verder en Bazoer is op oorlogspad. Via de rechterflank rukt hij op naar het doel van de kakkerlakken en passt op Dicko.

Onmiddellijk zien we de potentie van deze kans en we stuiven op. Bea en ik brullen aanwijzingen, we gebaren waar de bal naar toe moet en we moedigen onze mannen continu hartstochtelijk aan.

Dicko tikt de bal door naar Matavz, die uiteraard weer in het strafschopgebied staat. Als vanouds frommelt en rommelt hij met de bal aan zijn voet en niemand weet precies waar hij nou mee bezig is. Maar dan komt Bazoer voorbij en pakt de bal weer over.

Ik krijg het bloedheet, ik schreeuw mijn keel schor en het hart klopt in mijn keel. Ik heb pijn in mijn buik van de stress en bevend sla ik mijn handen half voor mijn ogen. Maar door de spleten van mijn vingers kijk ik nog steeds. Dit moet 'm gewoon worden!

Bazoer haalt uit en geeft de bal een poeier … op de lat.
Godskolere, wat een zeikzooi! Ik baal zo ontzettend en ontgoocheld ga ik maar weer zitten. Ik zucht diep van pure frustratie. Waarom nou niet?!

Onze jongens blijven aanvallend spelen en zetten Rotjeknor regelmatig onder druk. Opnieuw volgt een kans voor Bazoer en later ook voor o.a. Linssen en Foor. Alleen de afwerking hiervan laat te wensen over. De ballen op doel zijn te hoog, naast, missen kracht of scherpte. Dit is toch om krankzinnig van te worden!

Bea en ik zijn blij als het rust is; f beetje bijkomen en ze vertelt me enthousiast over een recept met spruitjes dat wel lekker is. Iets met kruidenboter en champignons! Klinkt nog steeds niet als heel aantrekkelijk en ik ben niet overtuigd. Gaat 'm niet worden meid!

Dan de tweede helft. Naarmate deze vordert, wordt Feyenoord sterker en rukt steeds meer op richting het doel van Pasveer. Via Malacia (F) ontvangt Berghuis (F) de bal en hij schiet net naast. Niet veel later volgt er een grote kans voor Sinisterra (F) en Pasveer redt ternauwernood.

Godmoedermaria! Dit kan niet lang goed gaan zo. Die kakkerlakken nemen het initiatief over en Bea en ik kijken bezorgd toe hoe onze jongens verder opgejaagd worden.

Halverwege de tweede helft krijgt Feyenoord een corner. Kökcü haalt aan en slingert de bal in ons strafschopgebied. Botteghin (F) kopt keihard, maar wederom staat Pasveer als een huis in zijn doel en hij redt onvoorstelbaar goed.

We klappen onze handen stuk voor Pasveer. Topper!

Maar het gevaar ligt nog immer op de loer. Die gasten uit de Maasstad voelen dat er meer te halen is en onze jongens moeten alle zeilen bijzetten.

Het is geen hoogstaande wedstrijd of zo, maar wel spectaculair en enerverend. Ik heb geen nagels meer over en Bea zit achterstevoren, druk met alles behalve voetbal, omdat de spanning haar teveel wordt. Pfff …

Dan in de 70e minuut overloopt Feyenoord onze mannen alweer. Vanaf 20 meter of zo schiet Kökcü op ons doel.

Godmoedermaria … op de lat!!! Bea gilt, ik zie sterretjes en ik heb geen idee wat de buurman doet (waarschijnlijk niks).

De bal stuitert terug in het veld en Jorgensen (F) schampt vervolgens de bal met zijn hoofd. Deze verandert van richting en dan schiet Sinisterra van dichtbij in ons doel. Gvd … 0-1 ... het zal toch niet waar zijn!?

Net voordat Bea en ik enorm exploderen van kwaadheid en frustratie, grijpt de buurman in. 'Buitenspel, dames", zegt ie, "doelpunt afgekeurd".

Onwaarschijnlijk opgelucht gaan Bea en ik weer zitten. We kijken elkaar wel benauwd aan en hijgen na van de ongelooflijke stressvolle situatie. Ik tril over mijn hele lijf en ik piep dat we hier goed wegkomen.

Het laatste deel van de wedstrijd breekt aan en Honda komt erin. "Kom op Suzuki", hoor ik iemand roepen en ik hoop uit de grond van mijn geel-swèrte-hert dat hij het verschil nog kan maken.

Uiteindelijk blijft het 0-0.

Was het een goede wedstrijd? Nou, nee bepaald niet.
Is de crisis in Ernem bezworen? Nou, nee ook bepaald niet.

Maar het goede nieuws is dat we niet verloren hebben vandaag en dat ik weer wat van de oude vechtlust en inzet terugzag.
Kom op Vitesse! En door!

Nou, doei tot de volgende wedstrijd!
X Nancy

Bron: Nancy